Tadeusz Zawadzki


Tadeusz Zawadzki, pseud.Tadeusz Zieliński, Kajman, Kotwicki, Lech Pomarańczowy, Tadeusz, Zośka (1921-1943) – instruktor harcerski, harcmistrz, podporucznik AK, komendant GS na terenie Warszawy, jeden z bohaterów książki Aleksandra KamińskiegoKamienie na szaniec“. Urodził się w Warszawie  jako syn Józefa i Leony Zawadzkich. Uczył się początkowo w Szkole Ziemi Mazowieckiej. We wrześniu 1933 rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. W jego klasie uczyli się późniejsi żołnierze warszawskich Grup Szturmowych: Jan Bytnar ps. “Rudy”, Maciej Aleksy Dawidowski ps. “Alek” i Krzysztof Kamil Baczyński. W harcerstwie od jesieni 1933 w 23 Warszawskiej Drużynie Harcerzy im. Bolesława Chrobrego (tzw. “Pomarańczarnia“). Maturę zdał pod koniec maja 1939, a po wybuchu wojny wyruszył z Warszawy na wschód 6 września w składzie harcerskiego batalionu marszowego Chorągwi Warszawskiej. W konspiracji czynny już od października 1939, a kiedy skupieni wokół niego harcerze z 23 WDH utworzyli w 1941 tzw. “Wojenną Pomarańczarnię” stanął na jej czele pod pseud. “Lech Pomarańczowy”. Jednocześnie w grudniu 1939 i w styczniu  1940uczestniczył w akcjach małego sabotażu organizacji PLAN-u. Od stycznia do lipca  1940 był łącznikiem w komórce więziennej ZWZ. W marcu  1941 wszedł wraz z kierowaną przez siebie drużyną do “Szarych Szeregów” i objął tu komendę nad Hufcem “Mokotów Górny” w Okręgu Południe Chorągwi Warszawskiej. Hufiec ten natychmiast włączył się do Organizacji Małego Sabotażu “Wawer”, w której “Zośka” był komendantem Obwodu Mokotów Górny w Okręgu Południe. W tym czasie Tadeusz był jednym z najwybitniejszych wykonawców głośnych akcji “Małego Sabotażu”. Za największą liczbę “kotwic” wymalowanych na terenie swojej dzielnicy, otrzymał od Komendanta Głównego “Wawra” Aleksandra Kamińskiego honorowy pseudonim “Kotwicki”. Wraz ze swoim hufcem uczestniczył także w akcji “N” (prowadzonej przez BiP KG AK dywersyjnej propagandzie w języku niemieckim). Po ukończeniu kursu podharcmistrzowskiego (“Szkoła za Lasem”) w maju – czerwcu 1942 otrzymał z dniem 15.08.1942 stopień podharcmistrza i pseudonim instruktorski “Kajman”. W wyniku reorganizacji Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów w listopadzie 1942 pod pseudonimem “Tadeusz” został hufcowym Roju “Centrum”, dowódcą Grup Szturmowych Chorągwi Warszawskiej (składających się z 4 hufców) i jednocześnie zastępcą por. “Jerzego” – wojskowego dowódcy GS-ów, czyli Oddziału Specjalnego “Jerzy”, jednego z Oddziałów Dyspozycyjnych utworzonego w tym samym czasie Kedywu KG AK. Po ukończeniu Zastępczego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty mianowany w styczniu 1943 kapralem podchorążym . Prawdopodobnie w tym czasie, z uwagi na znaczne obciążenie obowiązkami organizacyjnymi, musiał przerwać naukę (od 1940 uczył się w Państwowej Szkole Budowy Maszyn – działającej jawnie w miejsce Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda, a od 1942 studiował na Wydziale Chemii Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej – czyli tajnej Politechniki Warszawskiej). Zginął 20 sierpnia 1943 w czasie rozbicia strażnicy granicznej w miejscowości Sieczychy. Imię jego nosił batalion Armii Krajowej Szarych Szeregów – Batalion Zośka.

Poprzednia informacja Władysław Radwan
Kolejna informacja Zasłuzony dla Kultury Polskiej - dla Mirosławy Walczykowskiej